Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, σε ακρωτηριασμό ενός ή και των δυο άκρων υποβάλλονται κάθε χρόνο περίπου πέντε χιλιάδες ασθενείς στην Ελλάδα. Απ’ αυτούς το 80 – 85% ακρωτηριάζονται στα κάτω άκρα και το 15-20% στα άνω άκρα. Η πλειοψηφία των ακρωτηριασμών οφείλεται σε διάφορες ασθένειες (όπως σακχαρώδης διαβήτης 2.500 –3500 ακρωτηριασμοί το χρόνο), σε τροχαία αλλά και σε εργατικά ατυχήματα.Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό εφοδιάζονται με προθέσεις που όμως απαιτούν διορθώσεις και αλλαγές αφού οι ιστοί και το κολόβωμα χάνουν όγκο. Οι προθέσεις δημιουργούν τραυματισμούς σε ασταθή κολοβώματα με όχι καλή ποιότητα δέρματος και ο ασθενής υποβάλλεται  σε μεγάλη περίοδο ακινητοποίησης, καθημερινές αλλαγές τραυμάτων και πολύ συχνά φλεγμονές. Σαν συνέπεια, απαιτούνται επαναληπτικές επεμβάσεις για την διευθέτηση του κολοβώματος.

Στην κατηγορία των ασθενών με αγγειοπάθεια ή σακχαρώδη διαβήτη, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αγγείωση του άκρου, καθώς πολλές φορές η αποκατάσταση της αγγείωσης απο αγγειοχειρουργό με μοσχεύματα μπορεί να βελτιώσει την εικόνα του διαβητικού ποδιού και να δώσει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στον πλαστικό χειρουργό για την μεταφορά αγγειούμενου κρημνού (δηλαδή τμήματος απο άλλη περιοχή του σώματος).

Η μη επιτυχής επαναγγείωση τού τμήματος που μεταφέρεται στατιστικά αφορά στο 5%. Στην περίπτωση αυτήν δεύτερο χειρουργείο είναι απαραίτητο. Οι υπόλοιπες επιπλοκές είναι αυτές που αφορούν σε κάθε μεγάλη επέμβαση και με τον απαραίτητο προεγχειρητικό έλεγχο-σχεδιασμό ελαχιστοποιούνται. Οι επεμβάσεις αυτές είναι μεγάλες και τεχνικά απαιτητικές, για αυτό το λόγο η λεπτομερής ενημέρωση του ασθενούς και η συνεννόηση με τον χειρουργό του είναι ιδιαίτερα σημαντικές.