ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ
Η οστεομυελίτιδα αποτελεί φλεγμονή των οστών και μπορεί να αφορά οστά του ποδιού, οστά του κρανίου, την κάτω γνάθο, το οστό του στέρνου, οστά του χεριού κ.α. Αιτίες που την προκάλεσαν μπορεί να είναι αιματογενής διασπορά ενός μικροβίου κατά την παιδική ηλικία, ένας τραυματισμός κοντά σε οστό, δάγκωμα ζώου, κάταγμα οστού που επιμολύνθηκε, αρθροπλαστική και αντικατάσταση οστού με τεχνητές αρθρώσεις κ.α. Η νόσος μπορεί να εμφανίζεται κατά περιόδους με συρίγγια, ερυθρότητα του δέρματος και της γύρω περιοχής, θερμότητα της περιοχής, οίδημα, πόνο και πυρετό. Συγκεκριμένες ομάδες ασθενών όπως οι διαβητικοί ασθενείς, οι ασθενείς με αγγειακά προβλήματα και οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χρόνια νεφροκάθαρση έχουν αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν.
Διαγνωστική προσέγγιση – έλεγχος
Για την διάγνωση της οστεομυελίτιδας ο ασθενής πρέπει να αξιολογηθεί αρχικά κλινικά. Η διαγνωστική προσέγγιση που εφαρμόζεται περιλαμβάνει εκτίμηση από ομάδα ιατρών που περιλαμβάνει ορθοπεδικό χειρουργό, πλαστικό χειρουργό και παθολόγο λοιμωξιολόγο. Οι εξετάσεις αίματος θα μας δώσουν την εικόνα της φλεγμονής. Ακολούθως ο ακτινολογικός έλεγχος με απλή ακτινογραφία, CT-scan, MRI-scan, θα δείξει την κατάσταση του οστού καθώς και των ιστών δίπλα. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί βιοψία του οστού για αποστολή καλλιέργειας και πιστοποίησης του μικροβίου που υπάρχει.
Φωτογραφίες πριν και μετά
Προσοχή: Μερικές από τις εικόνες που εμφανίζονται παρακάτω ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα σκληρές
(παρουσία αίματος και εικόνες ανατομίας).
Θεραπευτικό πλάνο
Σε πρώτη φάση συστήνεται νοσηλεία και ενδοφλέβια αντιβίωση. Η χορήγηση της αντιβίωσης μπορεί να διαρκέσει αρκετό διάστημα (6-8 εβδομάδες). Κατά διαστήματα ελέγχεται η ηπατική και νεφρική λειτουργία, καθώς η μακρά χορήγηση αντιβιοτικών μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Δυστυχώς ακόμη και σε θετική ανταπόκριση, η νόσος επανεμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις. Αυτές οι περίοδοι εξάρσεων και υφέσεων απαιτούν νοσηλεία, αντιβιοτικά, καλλιέργειες τραύματος, χειρουργικούς καθαρισμούς ενώ κουράζουν και απογοητεύουν τους ασθενείς. Σταδιακά αναπτύσσεται ουλώδης ιστός με συρίγγια και τα αντιβιοτικά γίνονται λιγότερο αποτελεσματικά. Η χειρουργική παρέμβαση απαιτεί ευρύ χειρουργικό καθαρισμό με αφαίρεση του προσβεβλημένου οστού, αφαίρεση του ουλώδους δέρματος και αποκατάσταση άμεσα η μετά από κάποιο διάστημα που θα χορηγηθούν αντιβιοτικά ενδοφλέβια ή και τοπικά. Η αποκατάσταση μπορεί να απαιτήσει αφαίρεση τμήματος του οστού και τεχνικές επιμήκυνσης (Ilizarov technique), μικροχειρουργική μεταφορά σύνθετων κρημνών ( οστεοδερματικός κρημνός της περόνης) ή μικροχειρουργική μεταφορά άλλων κρημνών σε μεγάλα ελλείμματα, ενώ και οι τοπικοί κρημνοί έχουν θέση στη θεραπεία μικρότερων ελλειμμάτων.
Συμπεράσματα
Η οστεομυελίτιδα αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για τον ασθενή. Η θεραπεία μπορεί να απαιτεί περισσότερες από μία επεμβάσεις. Οι περίοδοι εξάρσεων της νόσου αν δεν αντιμετωπιστεί ριζικά, είναι συχνές και απαιτούν χρόνια χορήγηση αντιβιοτικών. Η θεραπεία με απαλλαγή των νεκρωτικών ιστών και αφαίρεση της ουλής με ταυτόχρονη αποκατάσταση με αγγειούμενους ιστούς προσφέρει νέα αιμάτωση στη περιοχή άρα καλύτερη οξυγόνωση των ιστών και καλύτερη παροχή-συγκέντρωση των αντιβιοτικών. Οι ασθενείς θα πρέπει να συνεργαστούν και να ακολουθήσουν τις οδηγίες που σαφώς αποκλείουν κάπνισμα και επιβάλουν ξεκούραση –ανόρθωση του άκρου και έλεγχο διαβήτη ή άλλων παθήσεων.